Lieve God, Jij leeft!
Een vader in de hemel
en één op aarde
als kind viel in mij dat samen.
Ik genoot van de liefde, die mijn aardse vader mij gaf.
En geloofde, bad en sprak met mijn Vader in de Hemel.
In kerk en bijbel verweven,
groeide ik op, niets kon mij deren.
Ik vond mijn liefste, mijn man,
en zong van mijn liefde en van mijn God,
want ook dat viel samen, was één.
Ik kreeg een kind, wat was ik blij,
maar ’t was dood, maar ik geloofde
dat hij zong voor mijn Vaders troon.
Het dagelijks leven werd druk en vol.
vijf kinderen kwamen bij mij.
Was `t leven niet rijk en goed?
Twijfel sloop in mijn hart.
Ik keek, keek, keek,
en zag verdriet, zorg en leed,
en werd mij tot een last.
Maar de Hemelse Vader ging toch aan mijn zij?
Ik wandelde voort met Hem!
De littekens van ’t leven waren zichtbaar
op mijn lichaam en ziel.
De afschuw van ’t dagelijks beleven,
groeide in mij.
Tot de Vader in de Hemel,
bad ik, sprak ik,
ik smeekte, ik knielde,
ik schreeuwde, ik gilde,
tot ik geen adem meer had.
Ik viel stil,
leegte en duisternis werd mijn deel.
Mijn vertrouwen, mijn Vader in de Hemel verdween!
Ik besloot: ik kan ’t wel alleen!!!
Ik wist hoe ’t moest,
want dat had ik geleerd,
“Leven” in liefde met de mensen om mij heen.
Mijn diepste zelf kreeg ’t daardoor koud,
bevroor, ik werd dood als een steen!
Ik leefde door en dat ging goed,
maar mijn vreugde verdween.
Toen voltrok zich een ramp,
mijn Liefste, mijn man,
ging wonen in de vreugde van zijn God.
En daar stond ik, berooid, beroofd,
verdwaald in dit aardse leven,
vol gruwel, pijn en dood.
Ik keek, keek, keek!
Toen op een nacht,
kwam het licht en vroeg met luide stem:
“Wat wil je nou, dood of leven?”
Ik overlegde, de keus was zwaar.
Ik koos ’t leven.
Maar ik was een steen,
zo groot en zwaar,
en ik zo klein.
Wanhopig liep ik rond en vond.
De man, die het had voorgedaan.
Hij, die uit de dood was opgestaan.
Hij kwam in mij tot leven.
Hij bood mij troost en hulp.
Ik leerde opnieuw zien, horen,
spreken en zingen, leven!
Licht en liefde zijn in mij
en om mij heen.
Jezus is waarlijk opgestaan en leeft!
En ik dus ook, met Hem.
Inneke van den Hof
gedachten@innekevandenhof.nl