Ontmoeting
Terugkerend van een vakantie in Hongarije maakten we,
drie vrouwen, een nachtstop op een parkeerplaats
vlakbij Passau.
Na een vreselijk onweer was het nu droog
en we waren blij dat we even rond konden lopen.
Je word stijf, als je zolang achterelkaar in de auto zit en
we hadden er al ruim 7 uur opzitten.
Weer bij de auto aangekomen bleven we even genieten
van de frisse lucht en keken naar al de aankomende
en vertrekkende auto’s en caravans.
Wat een wereld zo midden in de nacht bij een Raststätte.
Er kwam een jonge man naar ons toe gelopen
die vriendelijk informeerde hoe onze reis verliep,
en toen vertelde dat hij uit Roemenië kwam.
We vroegen naar zijn vakantie daar.
Maar het bleek dat hij er niet op vakantie was geweest.
Hij was daar in het noorden van Roemenië hulpgoederen
gaan brengen, die hij verzameld had in zijn woonplaats Nijkerk.
Hij vertelde ontroerd hoeveel ellende hij daar had aangetroffen.
Hoe een zigeuner, wonend in een bouwval, huilend de goederen in ontvangst had genomen, suiker en meel uit zo’n ver land,
dat christenen kwamen brengen.
Kinderen die hij een knuffel gaf en blij wegliepen, uitroepend:
“Dit is van Jezus”‘
Zijn metgezel voegde zich bij hem. Het was zijn schoonvader.
We zeiden: “Wat hebt u samen geweldig werk verricht, wat lijkt ons dat fijn om zo de ander te kunnen helpen”.
Antwoorde hij: “Ik heb Jezus lief en daardoor kan ik dit doen”.
“Ja”, zei één van de vrouwen,
“Mijn moeder was Jehova getuige, …” maar wat ze verder vertelde,
daar kon ik niets van maken.
Ondertussen stopte vlak bij ons een bestelbus
en daar stapte een man uit.
Hij legde een kleedje op de grond, naast het portier van zijn bus en knielde neer, bad, strekte zich uit, knielde en bad, ging staan, knielde en bad
en herhaalde dit verschillende malen.
Ik zei: “Kijk, voor die man heb ik respect, bidden zo op de parkeerplaats, God eren”.
De oudere man zei: “Ja, maar hij is niet behouden, dat kan
alleen het geloof in Jezus”. Een nare opmerking vond ik dat.
De anderen begonnen een simpele discussie over vrijheid van godsdienst en het eventuele beleven ervan.
Er worden veel nieuwe kerken gebouwd in
Hongarije en dat vertelden we.
Dat was ook zo in Roemenië. De ouderen bouwen met simpele middelen en met gevaar voor eigen leven, grote kerken.
Ze hijsen bomen op hun eigen manier met touwen omhoog.
Het was angstig om te zien. Maar ze willen een kerk.
In Nederland worden ze afgebroken!
Om de bijbel te lezen en samen verder te praten,
dat aanbod sloegen we af.
We kropen weer in de auto en ondanks alle bewondering voor de mannen, moesten we lachen om de avondsluiting.
En wat is behouden en wie kent dit woord nog?
28 juni 1995, Inneke van den Hof
gedachten@innekevandenhof.nl