Heeft de kerk toekomst?
Opgegroeid in een christelijke traditie van geloven
vind ik daarin een weg om te gaan.
Doordrongen van het besef GOD heb ik lief!
Ik ontdek door de tijd heen, dat ik veel los kan laten!
Het geeft ruimte, Jezus gaat deze ruimte in vullen.
Hij speelt tot nu een kleine rol in mijn leven.
De waardering, het respect voor zijn invulling
van het dagelijks leven stijgt.
Er ontwaakt liefde voor hem.
Een Joodse man, volop kind van zijn tijd,
die zijn Licht, zijn inzicht uitnodigend laat stralen
die zijn eigen keuzes serieus neemt, er voor gaat.
Door zijn verschijningen na zijn dood, laat hij zien,
Het Leven gaat door.
Jezus, een Lichtende Werkelijkheid in Christus!
Die vraagt om net als hij, drager van Licht te zijn.
In jouw tijd, jouw ruimte.
De kerk heeft zich verslikt in zijn dogma’s
Niet meegegroeid in de tijd, verstijfd,
Velen van zich vervreemd door hard en koud te oordelen,
Taalgebruik waarin men zich niet herkend.
Niet openstaat voor datgene dat
wetenschap, kunst, cultuur,
andere religies ons te bieden heeft.
Waarom ben ik nog lid van de kerk?
Deze vraag stel ik mij zelf regelmatig.
Elke keer vind ik toch een antwoord.
Het is voor mij een plek waarin ik gevormd ben,
Die een taal spreekt, die mij eigen is.
Goede herinneringen. Een thuisgevoel.
Het Onze Vader, door miljoenen gebeden,
heeft een veilig vangnet gecreëerd
waar kracht en rust vanuit gaat.
Ook voor degene die niet gelooft!
Ik leef in wetend vertrouwen dat
God met ons in gesprek zal blijven.
Zodat ook het kwaad, ombuigt tot het goede.
Van ons wordt gevraagd, een kritisch oog en oor,
een luisterend hart, eigen keuze, verantwoordelijkheid
In dat wat op ons afkomt in onze tijd en ruimte.
Eigentijds, met geduld, niet alleen, samen.
Ontdek de schoonheid,
vreugde van het menselijk bestaan
Dan heeft de kerk toekomst.
Geschreven 13 mei 2020
gedachten@innekevandenhof.nl