Het vergezicht
Op het strand sta ik, een vrouw.
Kijk uit over de zee, de golven rollen af en aan.
Ik hoor de meeuwen krijsen
De zee fluistert dringend: Draai je om.
Ik doe dat.
Hij, die in mijn hart leeft, die ik liefheb
staat voor mij en kijkt mij glimlachend blij aan.
Ik weet, onze twist over dood en leven is voorbij.
Ik heb geleerd in mijn leven:
In elk nieuw begin ligt het einde.
In het einde een nieuw begin.
Ik kan niet anders, steek mijn hand uit en zeg Vrede.
De Levende zegt Vrede, legt zijn hand op de mijne.
Ik leg daarop mijn andere hand en hij de zijne.
Wij kijken zwijgend naar deze nieuwe verbinding.
Heffen gelijktijdig onze armen, onze handen tegen elkaar.
Roepen blij: Partners.
Wij omhelzen elkaar in Liefde die in en om ons kolkt.
In elkaars armen kijken we naar mijn aardse leven tot nu toe.
Ervaar hoe zijn oog op mij rust, meeleeft.
We draaien ons om en daar zie ik het weer:
Het land van Gouden Licht!
Ik zie, hoe het Licht in de harten van de mensen ontwaakt.
Samen met de Levende,
en de engelen werken wij mensen,
om de belemmeringen die ons scheiden op te heffen.
Het onzichtbare zichtbaar te maken.
Het kost van beide kanten verdriet en pijn,
een voortdurende inzet.
Naar mensenmaat heel veel tijd.
Weet, het is begonnen !
De vestiging van het Land van Gouden Licht op aarde.
De hemel en aarde vernieuwen zich in Liefde en Harmonie.
Ik zie de contouren van de Gouden stad aan de horizon
Stad van Vrede glanst in Stralend Licht.
De aarde, een huis van Vreugde!